Gwintowanie Prętów

METODY GWINTOWANIA NA TOKARCE

Istnieją różne metody tworzenia gwintów. Metodę wybraną dla dowolnego zastosowania wybiera się w oparciu o ograniczenia – czas, pieniądze, stopień wymaganej precyzji, sprzęt – gwintowanie CNC na centrum tokarskim, na tokarce, wzdłużne, osi, wałka, wewnętrzne.

Gwintowanie wewnętrzne

Niektóre technologie wytwarzania gwintów są opłacalne tylko przy częściach produkowanych masowo jak np. walcowanie a niektóre z nich głównie przy pracach jednostkowych w narzędziowniach jak choćby szlifowanie gwintu. Na przykład docieranie gwintu po szlifowaniu gwintu jest obróbką którą stosuje się bardzo rzadko zwykle w przypadku produkcji precyzyjnych sprawdzianów do gwintu lub elementów super precyzyjnych mikro-mechanizmów. Z drugiej strony walcowanie gwintów jest dużym i zróżnicowanym obszarem produkcji, który jest używany w wielu zastosowaniach, od  śrub pociągowych kulowych (drogich i precyzyjnych) po najtańsze śruby (bardzo przystępne cenowo i produkowane w dużych wolumenach). Pomiędzy tymi metodami można rozróżnić całą gamę innych metod. Do jednej z bardziej popularnych należy toczenie gwintu oraz nieco rzadziej spotykane frezowanie gwintu. Dzięki rozwojowi technologii materiałów skrawających możliwe jest dzisiaj wydajne toczenie i frezowanie gwintów w twardych materiałach takich jak stal ulepszona cieplnie powyżej 60HRC. Technologia która wcześniej zarezerwowana była głównie dla metod szlifierskich.

Gwinty metalowych elementów złącznych są zwykle wykonywane na maszynie do walcowania gwintów. Można je również nacinać na tokarce lub frezarce za pomocą płytek skrawających lub specjalnych frezów. Gwinty walcowane są z reguły mocniejsze niż nacinane. Z uwagi na umocnienie materiału w procesie walcowania charakteryzują się o kilkanaście procent wyższą wytrzymałością od gwintów nacinanych. Gwinty walcowane charakteryzują się również wyższą odpornością zmęczeniową i zużyciową w stosunku do innych metod wytwarzania.

Nacinanie gwintów

Nacinanie gwintu, w porównaniu z formowaniem i walcowaniem gwintów, jest stosowane, gdy wymagany jest pełny i precyzyjny zarys gwintu, gdy wolumen detali nie jest bardzo duży, gdy półfabrykat nie jest bardzo dokładny, podczas gwintowania gwintu stożkowego lub gdy materiał nie jest odpowiednio ciągliwy i pęka podczas procesu.

Gwintowanie ręczne

Powszechną metodą gwintowania ręcznego jest nacinanie gwintu za pomocą gwintowników i narzynek. W przeciwieństwie do wierteł, ręczne gwintowniki nie usuwają automatycznie wiórów, które tworzą. Gwintownik ręczny w trakcie pracy może się zakleszczyć i pęknąć. Szczególnie istotne jest zachowanie osiowości między otworem a gwintownikiem. Sporym ułatwieniem jest stosowanie stopniowanych gwintowników z których ten oznaczony jedną kreską tzw. „jedynka” jest tak szlifowany aby dobrze się ułożył w otworze nacinając go na niewielką głębokość tworząc delikatny zarys gwintu. W tak przygotowany otwór możemy podejść z kolejnym gwintownikiem z zestawu (zestawy składają się zwykle z dwóch lub trzech gwintowników). Drugi gwintownik trafia we wcześniej delikatnie nacięte bruzdy gwintu prowadząc się w nich. Dzięki temu otwór udaje się wykonać dużo dokładniej. Dużym ułatwieniem jest stosowanie ramienia typu pantograf z gwinciarką pneumatyczną. W naszej firmie z powodzeniem stosujemy tego typu rozwiązanie. W przypadku używania urządzeń gwintujących jak wyżej wspomniana gwinciarka lub specjalne oprawki gwintujące z kompensacją na maszynach stosuje się specjalne gwintowniki spiralne, które odpowiednio formują wióry i zapobiegają ich gromadzeniu się w otworze. Wykonujemy gwintowanie prętów, rur, otworów oraz wszystkich powierzonych nam przedmiotów.